به گزارش گروه ورزشی قدس آنلاین، پِنچاک سیلات یک ورزش مبارزه ای است که جنبه های مختلف هنرهای رزمی را ترکیب کرده است. این نوع مبارزه شامل ضربه زنی، زمین زدن و پرتاب است و علاوه بر این، مبارزین مجازند از برخی سلاح ها هم بهره ببرند.

سلاح های بکار رفته در این رشته شامل چاقو، چوب های بلند و کوتاه و شمشیر است. در پِنچاک سیلات تمام اعضای بدن درگیر مبارزه می شوند و در این ورزش با تمام اندام ها می توان به تمام اندام های حریف حمله کرد.

داستان های بسیاری در خصوص نحوه شکل گیری این ورزش وجود دارد. برخی آن را شبیه به شیوه مبارزه میمون ها می دانند که توسط انسان ها تقلید شده است. همچنین در روایت دیگری گفته شده این ورزش از تقلید حرکات یک ببر در مبارزه با یک میمون توسط یک زن، خلق شده است. افسانه ای در مورد این رشته بیان می کند که این رشته توسط بانویی از سوماترا به نام برسیلات پایه گذاری شده و نام این رشته نیز از نام او الهام گرفته شده است. در هر حال، زنان نقش پررنگی در ریشه های پِنچاک سیلات دارند. 

پنچاک سیلات یکی از کشف های مهم در زمینه ورزش های رزمی بین مردم جهان در قرن ۱۹ میلادی بود که به سرعت عمومیت گسترده ای یافت. در قرن بیستم این رشته به سرعت گسترش یافت و از نظر مردم علاقه مند به رشته های رزمی به عنوان یک مظهر تاریخی که هم روش زندگی و هم ورزش و هم یک آموزه اخلاقی و روحانی است، مورد توجه و احترام زیاد است. سیلات تنها یک روش مبارزه نیست بلکه نوعی تمرین روحانی و مذهبی نیز محسوب می شود؛ بطوری که در اندونزی و مالزی با تعلیمات مذهب اسلام و در فیلیپین، در ترکیب با رشته کالی و مکتب کاتولیک و در منطقه بالی، در ترکیب با تعلیمات هندوئیسم است. با این حال، الان، این رشته بدون توجه به وجهه روحانی و دینی مورد ادعا تدریس می گردد.

این نوع مبارزه به عنوان نوعی از دفاع شخصی، مخصوص کشور اندونزی است که طی سال های گذشته به رقابتی ورزشی در سطح قهرمانی بدل گشته است و الان توسط تعداد زیادی از کشورهای جنوب شرق آسیا اعم از مالزی، سنگاپور و فیلیپین، انجام می شود. لفظ پِنچاک سیلات بعد از استقلال اندونزی در 1950 به این ورزش اطلاق شده و قبل از آن به عنوان ورزش رزمی اندونزی شناخته می شد.

پنچاک سیلات از دو بخش پنچاک به عنوان واژه مرسوم برای هنرهای رزمی در جاوه شرقی و مرکزی و سیلات به عنوان واژه مرسوم در سوماترا تشکیل شده است. در کاربرد امروزی اما معمولاً پنچاک به بخش‌های نمایشی این هنرهای رزمی و سیلات به جوهره جنگی و دفاع شخصی آن اشاره دارد.

پِنچاک سیلات سبک های متفاوتی دارد که در حال حاضر، شش مورد آن به نام های مینانگ کابائو، سوندا، بتاوی، جاوا، بالی و مالوکو رایج تر از بقیه هستند که مشت و لگد از جمله حرکات مشترک آنها به شمار می روند. برای دفاع بیشتر از دست ها، ساعدها، آرنج ها و شانه ها، برای بلاک کردن حریف استفاده می شود و گاهی اوقات جاخالی و فریب رقیب هم دیده می شود.

فدراسیون بین المللی پِنچاک سیلات (PERSILAT) بالاترین نهاد نظارتی در این ورزش به شمار می رود و مسابقات جهانی این رشته هر دو یا سه سال یک بار انجام می شود که بیش از 30 کشور در آن شرکت می کنند. این ورزش بیش از همه شبیه به کیک بوکسینگ و هنرهای رزمی ترکیبی است.

تاریخچه پِنچاک سیلات در سطح قهرمانی

رقابت های قهرمانی جهان در پِنچاک سیلات به عنوان مهم ترین تورنمنت مربوط به این رشته، از سال 1982 آغاز شده و خب ناگفته پیدا است که رده اول طی 17 دوره برگزاری بین مالزی، ویتنام، سنگاپور و البته اندونزی، تقسیم شده است. با این حال طی دو دوره رقابت های قهرمانی آسیا، این ویتنام بوده که بالاتر از اندونزی، در سال های 2011 و 2016 قهرمان آسیا شده است.  

پنچاک سیلات در بازی های آسیایی

این اولین دوره ای است که پنچاک سیلات وارد بازی های آسیایی شده است. مجموعا 159 ورزشکار از 16 کشور به این مسابقات اعزام شده اند. اندونزی با 19 و نپال و ژاپن با یک نفر صاحب بیشترین و کمترین نماینده در این دوره هستند و تیم کشورمان هم با 9 ورزشکار در این مسابقات حاضر شده است. پنچاک سیلاتِ بازی های آسیایی 2018 از پنج شنبه یک شهریور آغاز شده و تا چهارشنبه 7 شهریور ادامه خواهد داشت.

شانزده مدال طلا در رشته ها و سبک های مختلف در بازی های آسیایی 2018 توزیع می شود که تا کنون تکلیف 8 عدد از آنها مشخص شده است. حتما تعجبی ندارد که بگوییم کشور میزبان هر 8 طلای توزیع شده را به خود اختصاص داده و برای دیگر مدال ها هم مدعی شماره یک به حساب می رود. ویتنام سه نقره و 3 برنز گرفته و سایر مدال ها بین مالزی، سنگاپور و لائوس تقسیم شده است. ایران هم توانسته بدون حتی یک پیروزی، یک مدال برنز توسط تهمینه کربلایی به دست آورد.

اندونزی که تا همین چند روز پیش اختلاف بالایی با ایران در جدول مدال ها داشت، توانست با آغاز مسابقات بومی محلی خود، فاصله اش با ایران را جبران کند و حتی از تیم کشورمان پیش بگیرد و احتمالا با برگزاری 8 رقابت باقی مانده از ورزش محبوبش، جایگاه چهارم خود را دیگر از دست نخواهد داد. جدول فعلی مسابقات بازی های آسیایی را مشاهده می کنید که اندونزی که تا دیروز از ایران عقب بود، با 8 طلایی که بدست آورده، پنج طلا بیشتر از ایران دارد و چه بسا بتواند کره جنوبی در رده سوم را هم به چالش بکشد.

این در حالی است که بیشترین تعداد مدال طلای اندونزی طی دوره های گذشته، 4 و بیشترین مدال مجموع شان زیر 20 بوده، ولی این دوره به لطف میزبانی و البته ورود رشته بومی شان تا الان 66 مدال گرفته اند که یک سوم آنها طلا بوده است. نمونه هایی از ناداوری و حق خوری به نفع میزبان هم دیده شده که در بالا رفتن مدال های کسب شده آنها بی تاثیر نبوده است. 

خبر خوب برای ایران

البته خبر خوب برای ایران و سایر رقبای اندونزی در بازی های آسیایی این است که این رشته احتمالا فقط همین یک دوره و به دلیل میزبانی اندونزی در این رقابت ها وارد شده و از دوره های بعد در هانگژوی 2022 (چین) و ناگویای 2026 (ژاپن)، خبری از پنچاک سیلات و حکمرانی عجیب و غریب کشور شرق آسیا در آن نخواهد بود.

منبع: طرفداری

انتهای پیام/